ما از نیستی به هستی می آییم و از هستی به نیستی می رویم، در فاصله این هستی و نیستی، زمان قرار دارد. زمان هم حاصل حوادث است، حوادث از زمان به وجود می آیند و زمان را تغییر می دهند.
آیا این تقصیر چه کسی است؟ هیچکس. در اینجا مطرح نیست عناصر جهان ضد یکدیگرند. همدیگر را می کشند و می خورند و نابود می کنند تا چیز دیگری به وجود اید.
انسان حیوان و گیاهان را می خورد و خودش نیز محکوم به زوال است و از نیستی آنها هستی دیگری حادث می شود.
خانواده ی خوشبخت | ژان پل سارتر ثبت دامنه
|